نه راه نداره آدم تا کجا آخه طاقت بیاره همش بی قراره دلی که قفلی زده رو تو سر کاره
دور تورو خط کشیدم هرچی خیرت رسیده بس بود حالا راه گلومو بسته عشقی که واسه من نفس بود
با لبخندی ساده بشین رو به روم تا من مثل آینه تماشا کنم
بذار آرزوهای گم کردمو تو چشمای مست تو پیدا کنم
تیتراژ برنامه دعوت
منم و یه قلب عاشق تو شبای بی قراری وقتی دلگیرم و دلتنگ تو هوای منو داری
تویی یه چراغ روشن منم و یه شهر تاریک تویی یه عشق بی مرز منم و یه قلب کوچیک
با اینکه خیلی دیر دیدمت باهات غریبگی نمیکنم
از هر چی میگذرم به خاطرت از خود گذشتگی نمیکنم
دست به دست ما دهید شانه به شانه میروی آه که با رغیب من جانب خانه میروی
آه که با رغیب من جانب خانه میروی
تنها میمانم میدانم می آیی با تو آرامم بی ترس از تنهایی
